مقایسه آثار شدت تمرین بر اپلین ومقاومت انسولینی مردان میانسال دارای اضافه وزن

چکیده اپلین، آدیپوکاین جدیدی است که بالقوه کاهش مقاومت انسولینی را به همراه دارد. داده های اندکی در مورد تاثیر تمرین ورزشی بر غلظت سرمی اپلین وجود دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه آثار شدت تمرین برسطوح اپلین ومقاومت انسولینی مردان میانسال دارای اضافه وزن بود. بدین منظور تعداد 36 نفر (با میانگین سن 35 تا 50 و شاخص توده بدنی 27 تا 30) به صورت تصادفی در سه گروه با شدت متوسط، پر شدت و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل دو بخش شدت متوسط و بالا اجرا شد. برنامه تمرینی شدت متوسط شامل دویدن تقریبا 19 کیلومتر در هفته با شدت 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه اجرا شد. برنامه تمرینی گروه شدت بالا شامل دویدن با شدت 75 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه در همان فاصله (19 کیلومتر) اجرا شد. جهت ایجاد توانایی لازم و همچنین کاهش خطر آسیب های اسکلتی، در هفته های ابتدایی به منظور تطابق بیشتر برنامه تمرینی با شدت های 10 درصد کمتر و در 2 تا 3 نوبت اجرا شد. به تدریج در هفته های بعد زمان کامل تمرین اجرا شد. در آغاز و پایان برنامه تمرینی 10 دقیقه زمان برای سرد کردن و گرم کردن در نظر گرفته شد. خونگیری به منظور اندازه گیری سطوح سرمی اپلین، نیمرخ لیپیدی خون، انسولین، مقاومت به انسولین و قند خون پس از 12 ساعت ناشتایی، قبل از آغاز و پس از 48 ساعت از پایان پژوهش انجام شد. آزمون تحلیل واریانس یک سویه در سه گروه پرشدت، با شدت متوسط و کنترل حاکی از آن است که اثر تفاوت پیش تا پس آزمون سطوح اپلین بین گروه ها معنادار نمی باشد (05/0 p>)، با این حال بین پیش آزمون و پس آزمون در گروه پرشدت (4/16 درصد افزایش) تفاوت معناداری وجود داشت، اما این تفاوت در گروه کنترل و شدت متوسط (4/12 درصد افزایش) معنادار نبود (05/0 p>). پیرامون تغییرات انسولین، قند خون و شاخص مقاومت به انسولین در سه گروه پرشدت، با شدت متوسط و کنترل تفاوت معنی داری بین گروه-ها مشاهده نشد (05/0 p>). سطوح مقاومت به انسولین در گروه با شدت متوسط 20 درصد و پرشدت 5/18 درصد کاهش یافت ولی معنی دار نبود(05/0 p>). اما سطح قند خون در گروه با شدت متوسط( 2/5 درصدکاهش)ودر گروه باشدت بالا (3/5کاهش)را نشان داد اما معنا دار نبود (05/0 p>). هموگلوبین گلیکوزیله در گروه های پر شدت و با شدت متوسط کاهش یافت ولی این کاهش در گروه پرشدت معنی دار بود (05/0 p<). تغییرات سطوح سرمی تری گلیسرید، کلسترول، hdl-c، در هر سه گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (05/0 p>). با این حال کاهش کلسترول در گروه پرشدت وافزایش hdl-c در هر دو گروه تجربی معنادار بود (05/0 p<). تغییرات سطوح ldl-c در بین گروه ها معنی دار بود بطوری که در گروه پرشدت 7/13 درصد کاهش معنی داری را نشان داد (05/0 p<).اکسیژن مصرفی بیشینه در هردوگروه تجربی افزایش معناداری را نشان داد(05/0>.( p ،تغییرات وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی و نسبت دور کمر به باسن در هر دو گروه تجربی بطور معنی داری کاهش یافت (05/0 p<). واژگان کلیدی : اپلین،مقاومت انسولینی،اضافه وزن،میانسال،شدت تمرین